Կար ժամանակ, երբ ազգովին չափազանց ժլատ էինք մեր գնահատանքին մէջ։ Կը դժուարանայինք շնորհակալութեան խօսք մը իսկ ըսել արժանաւորներու՝ անոնց ողջութեան կամ յետ-մահու։ Լաւ դամբանական մը առաւելագոյն դափնեպսակը կը հանդիսանար երախտաւորներուն։
Մարդիկ կը գործէին առանց ակնկալութեան։... [...]
Անկասկած, լուսամիտ մարդիկ էին Հ.Մ.Ը.Մ.ի համագաղութային կառոյցը ստեղծողները։ Լաւ ծանօթ էին ազգային մեր իրավիճակին, մտայնութեան եւ գործելակերպին։
Գիտէին, որ մեր ցիր ու ցան վիճակը գոյութիւն ունի հակառակ մեր կամքին եւ դեռ պիտի շարունակէ գոյութիւն ունենալ… դարձեա՛լ հակառակ... [...]